Calros Garbin (Braz) Blues Missy Sippy Gent (07-03-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photogrphy info club: Missy Sippy info band: Carlos Garbin © Rootsville 2023

We zitten volop in de maartse buien, wat een k*tweer man ! Geen weer om er een hond door te jagen zou je denken, maar een blues liefhebber hou je nog niet zo makkelijk tegen. Dus, de pot op met de regen en de wind, en ik trok richting Gent voor alweer een avondje muziek in de Missy Sippy. Vanavond kregen ze het bezoek van de Braziliaan Carlos Garbin.

Carlos verhuisde zo’n 15 jaar geleden van Brazilië naar Brussel om dans aan te leren in het P.A.R.T.S waardoor hij de laatste 11 jaar actief was voor dans compagine Rosas waar hij soms ook als muzikant aantrad. Carlos brengt akoestische blues uit de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw en we konden ons verwachten aan de Delta blues van Son House en Charlie Patton, Piedmont blues van John Jackson of Elisabeth Cotten, de rags van Blind Blake, snerpende slide van Blind Willie Johnson en Kokomo Arnold tot de Hillcountry blues van R.L. Burnside en Mississippi Fred McDowell. Net de muziek die ik nodig had om de zorgen van het slechte weer voor even opzij te zetten.

Blijkbaar was ik niet alleen dat er zo over dacht want de Gentse joint was weer aangenaam gevuld, het was er warm en de Duvel stond er koud, kortom ideaal voor een fijne muziekavond. Stipt op tijd stapte onze sympathieke Braziliaan de bühne op en liet al onmiddellijk een leuke versie los van ‘Take me Back’ van Mance Lipscomb.

Nog steeds één van mijn favoriete ouwertjes. En het klonk geweldig. Wauw! Met ‘I Asked For Water (She Give Me Gasoline)’ kregen we er eentje van Tommy Johnson, waarna Carlos overstapte op de rags van Blind Blake met ‘Skeedle Loo Doo Blues’ en ‘That Will Never Happen No More’. Dit was van hoog niveau. Carlos weet duidelijk waar hij mee bezig is en speelt met passie waarmee hij ons via zijn muzikale teletijdmachine terug brengt naar het warme zuiden van de States begin van de vorige eeuw.

Carlos beheerst perfect het fingerpicken op zijn oude dobro en haalt bijwijlen de slide boven, en dit gecombineerde met zijn fijne stem maakt hiervan de perfecte combinatie. Met ‘Baby Please Don’t Go’ kwam Big Joe Williams aan de beurt gevolgd door ‘I Want You To Know’ van Bo Carter. Ook de grote namen als Mississippi Fred McDowel werden niet vergeten met ‘Standing At the Back Door’ en Robert Johnson met ‘Come On In My Kitchen’. Ik was volop aan het genieten, want dit is nu echt mijn ding. Met R.L. Burnside’s ‘Shake ‘em On Down’ en ‘Death Letter Blues’’ van Son House werd de eerste set in schoonheid afgesloten. Dit was goede merchandise gelijk ze zeggen.

Het tweede deel begon alweer met eentje van Mance Lipscomb en zijn ‘Ella Speed’, voor de meesten een minder gekend nummer maar alweer met passie gebracht door Carlos. Met ‘Make Me A Pallet On Your Floor’ werd eentje gebracht, gekend van Mississippi John Hurt en als het gaat om minder bekende tot onbekende songs, wat dacht u dan van ‘Church Bells Blues ‘ van Luke Jordan uit 1928. Song dat zelfs voor mij totaal onbekend was maar op magistrale wijze hier aan de man gebracht.

Dan ging onze muzikale reis richting North Carolina met Jack Johnson en zijn ‘Deep Bottom Blues’. Met ‘Nobody’s Fault But Mine’ van Blind Willie Johnson kregen we er eentje dat al meer bekend in de oren klonk van het grote publiek, waarna Carlos terugkeerde naar het repertoire van Mississippi Fred McDowell en ‘I Heard Somebody Call’ dat werd gevolgd door een instrumentaaltje van Elisabeth Cotten en dat bracht ons meteen naar de Piedmont Blues. Stilaan gingen naar het einde toe van dit zeer fijn optreden met alweer Elisabeth Cotten in de hoofdrol en een, zeer knappe versie, van haar ‘Freight Train’. Om af te sluiten, nodigde Carlos de aanwezige Meskerem Mees uit en brachten ze beiden een heel mooie ballad om een punt te zetten achter deze schitterende avond.

Carlos Garbin is een crack in wat hij doet, zeer goede gitarist en zanger en hij beheerst tot in de puntjes wat hij doet. De gebrachte covers zijn al vast en zeker niet voor de hand liggend integendeel en ze geven een mooie voorstelling weer van die tijdsgeest. Ik heb er alvast heel erg van genoten. Merci Carlos !

Marcel